Kinderachtig!

Veel van ons gedrag komt voort uit het gedrag dat we nodig hadden als kind. Een kind leert in de eerste maanden van zijn leven al hoe het van zijn ouders kan krijgen wat het nodig heeft. Krijgt een kindje niet wat het nodig heeft, dan gooit het alles in de strijd om toch in zijn behoeften voorzien te worden. Het zal nog reageren vanuit zijn authentieke ik. Wanneer dit niet werkt dan gaan het kindje over tot vechten, vluchten of bevriezen.

Ook als volwassenen maken we situaties mee die gevoelsmatig vergelijkbaar zijn met situaties die eerder ook als bedreigend hebben ervaren. Om de pijn van de bedreiging niet te veel te voelen zullen we blijven reageren zoals we dat gewend waren als kind, dat voelt veiliger.
Geen situatie is natuurlijk dezelfde, alleen jij weet wat voor jou authentiek gedrag is of gedrag vanuit de aanpassing. Als je jezelf al jaren hebt aangepast kan het trouwens erg lastig zijn te weten welk gedrag echt van jou is en welk gedrag je vanuit het overlevingsmechanisme kiest.

Vechten, vluchten bevriezen

Iedereen maakt als kind situaties mee die als bedreigend worden ervaren. Als ik terug kijk naar mijn eigen kindertijd, ik koos (onbewust) voor gedrag dat past in de ‘categorieën’ vluchten en bevriezen. Ik was een stil meisje in de klas doordat ik me niet veilig voelde, niet gezien worden voelde veilig. Het gevolg daarvan in mijn schooltijd was dat ik enorm werd onderschat in mijn kunnen en mijn authentieke karakter niet werd gezien.

Door mijn teruggetrokken, stille houding zagen anderen mij niet staan. Ik dacht dat het was omdat ze me stom vonden. Eigenlijk was het doordat ik mezelf stil hield en klein maakte. De onderschatting van mijn capaciteiten zorgde ervoor dat ik zelf ook dacht dat ik ‘het’ allemaal niet kon. Ik trok me nog meer terug en sloot me af voor wat er om me heen gebeurde. Je begrijpt vast dat dit grote invloed heeft gehad op mijn (sociaal) functioneren als jongvolwassene.

Een vriendin van mij heeft in haar jeugd ook situaties meegemaakt die ze als bedreigend ervaarde. Haar reacties passen onder de noemer vechten. Dit uit zich in ander, brutaal gedrag. Grappig (en ook zuur) is dat dit voor haar ook als gevolg heeft gehad dat ze is onderschat in haar kunnen. Zij is echter blijven vechten omdat dat voor haar veilig voelde. Haar vechtende houding heeft in haar volwassen leven nog steeds veel gevolgen voor de omgang met anderen.

Authetiek reageren

Wanneer je weet hoe deze processen werken, en ermee aan de slag gaat, kun je leren te reageren vanuit je authentieke ik, je volwassen ik. Soms zul je toch nog onbewust vanuit je oude patronen reageren. Het gaat immers om kernovertuigingen, wanneer die worden getriggerd zijn deze overlevingsmechanismen zo diep in je brein en lichaam geworteld dat je er automatisch naar teruggrijp. Alleen vanuit bewustzijn kun je kiezen om te reageren vanuit volwassenheid.

Het is dus mogelijk om minder vanuit je ‘kinderlijke gewoonten’ te reageren en juist meer vanuit jezelf te reageren vanuit je authentieke connectie met anderen.

• Doordat je bewust bent van je eigen nog actieve kinderlijke overlevingsmechanismen.
• Door je gedachten over jezelf te leren opmerken en je te beseffen dat dit niet altijd ware gedachten zijn. (zie ook mijn blog https://www.thecoachtree.nl/je-negatieve-gedachten-stoppen. (Je negatieve gedachten stoppen)
• Door (meer) naar je lichaam te luisteren en te beseffen dat jij betekenis geeft aan wat je ervaart.

Als je dan oude patronen gaat loslaten, ga je steeds vaker ervaren hoe het is om te leven vanuit je ware ik.

Wil je hier meer over weten? Wil je iets ervaren wat je hierboven gelezen hebt. Neem dan gerust contact op, ik vind het leuk om het er met je over te hebben.

Liefs, Trea